۷ خطای پرهزینه در طراحی مخزن و فیلتراسیون یونیت هیدرولیک
مقدمه
در طراحی یونیت‌های هیدرولیک، مخزن و سیستم فیلتراسیون نقش حیاتی دارند. شاید در ظاهر، یک مخزن روغن فقط محل ذخیره سیال باشد؛ اما در واقع، عملکرد کل سیستم به سلامت روغن وابسته است. مخزنی که درست طراحی شود، مانع آلودگی، کف، خلأ فشار و داغ شدن بیش از حد مدار می‌شود؛ و فیلتراسیونی که اصولی چیده شود، عمر پمپ و شیرها را چند برابر می‌کند. در این مقاله، ۷ اشتباه رایج و پرهزینه مهندسان، در طراحی مخزن و فیلتراسیون یونیت هیدرولیک بررسی می‌شود.
۱. انتخاب حجم نامناسب مخزن روغن
اشتباه: مخزن خیلی کوچک برای کاهش هزینه و فضا.
نتیجه: روغن فرصت خنک شدن و ته‌نشینی ذرات را پیدا نمی‌کند؛ باعث اورهیتینگ، کاویتاسیون پمپ و کاهش راندمان می‌شود.
راه‌حل: همیشه حجم روغن را حدود ۳ تا ۵ برابر مجموع دبی پمپ‌ها در دقیقه در نظر بگیر. این نسبت بسته به نوع مدار (پیوسته یا تناوبی) تنظیم شود.
۲. نبود تهویه و جدایش مناسب هوا و روغن
اشتباه: طراحی درب یکپارچه بدون Air Breather و بدون صفحه جداکننده جریان رفت و برگشت.
نتیجه: تشکیل کف، اکسیداسیون روغن، خرابی آب‌بندها و نویز زیاد.
راه‌حل: نصب تنفس‌گر فیلتر‌دار (Air Breather Filter) در بالاترین نقطه مخزن و افزودن صفحه فلزی جداکننده جریان بین مسیر ورودی و خروجی روغن برای کاهش تلاطم.
۳. قرار دادن فیلترها در محل اشتباه مدار
اشتباه: فقط یک فیلتر در خط برگشت نصب می‌شود و از فیلتر فشار یا مکش صرف‌نظر می‌شود.
نتیجه: ذرات معلق به پمپ و شیرها می‌رسند و موجب خرابی سریع.
راه‌حل:
قبل از پمپ: فیلتر مکش با سوراخ‌های بزرگ‌تر و مقاومت پایین.
بعد از پمپ: فیلتر فشار‌ِ ریزدانه با ظرفیت تحمل psi بالا.
در برگشت: فیلتر با دقت بالا (۱۰–۲۵ میکرون).